May pagka-tanga lang siguro ako. Well, in fairness ‘di naman to the highest level. Meron lang sigurong konting diperensya sa attention span. Nung nasa Leyte High pa lang ako, enjoy ako sa T.H.E. namin na drafting kaya siguro, sabi ko Landscape Architecture na ang kurso para sa akin.
Ok pa naman nung four years sa Diliman, pero after nung thesis namin nag-decide akong magtrabaho na. Nag-warla kami ng Tatay ko at na-award ako ng husto. Anyway, nung naghanap na ako ng trabaho, sa Call Center pa. Tatanggapin na sana ako sa Palafox, isang architectural firm, pero super na-silaw ang lola sa sweldo sa CC sa Makati.
Nang magsawa na ako kaka “City and State, please?”, nag resign ako para mag-aral uli sa Tacloban. First two years ng Nursing ok pa- Dean’s Lister pa palagi. Pero eto na naman, nawawalan na ako ng gana. Dati na-imagine ko pa na gusto kong magtrabaho sa US pero ngayon hindi na. Besides, sabi ko pa ilang mga estudyande pa ang ga-graduate na kapareho sa degree mo? Pareho kayo ng trabaho, pareho ng mga binasang libro, pareho lahat. Boring.
Nagsimula naman akong magsulat (siguro nung una dahil imbyerna ako sa bago kong environment). Di ko alam exactly kung paano nangyari pero isang araw, nag-print ako ng hardcopy ng ilan sa mga paborito kong articles sa blog (baka kasi biglang mag-crash yung laptop ko or ma-virus at least may copy ako), tapos hiniram sa akin nung isa kong kakilala. Tapos ang isa naging lima, naging walo. So tinopak ako at nagprint ako ng 80 copies, at so far, less than twenty na lang yung natitira ngayon sa bahay.
Baka naman bumili yung iba kasi kakilala ko sila o kaibigan, pero isang araw tapos sa school naglalakad ako sa kalye nung makita ko ang isang babae na di ko kilala na may dala-dalang yellow book. Yup, yun yon. Tapos merong nag comment sa friendster, at may nag-approach na sabi mabuti daw may gay lit na sa Leyte. So sabi ko, siguro pag binigyan ko yung mga profs sa ibat-ibang universities at colleges sa Tacloban na di naman ako kilala nila personally I might get an objective review. Marunong daw akong mag-sulat sabi nung isang taga UP Tac (if that was a good or a bad thing ewan ko lang) ok din yung feedback sa EVSU.
Wala akong alam sa mga technical chuva, at sobrang dami kong typo. Kapag nag-sulat ako usually walang regard sa mga technique na yan. Wala naman sa aking nagtuturo, kaya ayun feeling ko hanggang dito na lang ako. Malay ko, baka imagination ko lang itong lahat at wala pala talagang potential to build on.
Gusto ko sanang seryosong i-pursue yung pagsusulat kaya lang una ko nang napili yung Nursing at haler, two years na lang. Yun nga lang, leche napaka-demanding ng time at kahit sana man lang nakakapagsulat ako kahit once a day pag busy hindi na. Sawa na din ako sa kaka-study sa kursong feeling ko ay ‘di para sa akin at ang dahilan ko na gustong makapag-trabaho sa US ay napakababaw. Ayoko namang bumaba yung grades ko kaya, super comply pa din ako. Leche, baka nga hanggang dito na lang muna ako. Haay.
Ok pa naman nung four years sa Diliman, pero after nung thesis namin nag-decide akong magtrabaho na. Nag-warla kami ng Tatay ko at na-award ako ng husto. Anyway, nung naghanap na ako ng trabaho, sa Call Center pa. Tatanggapin na sana ako sa Palafox, isang architectural firm, pero super na-silaw ang lola sa sweldo sa CC sa Makati.
Nang magsawa na ako kaka “City and State, please?”, nag resign ako para mag-aral uli sa Tacloban. First two years ng Nursing ok pa- Dean’s Lister pa palagi. Pero eto na naman, nawawalan na ako ng gana. Dati na-imagine ko pa na gusto kong magtrabaho sa US pero ngayon hindi na. Besides, sabi ko pa ilang mga estudyande pa ang ga-graduate na kapareho sa degree mo? Pareho kayo ng trabaho, pareho ng mga binasang libro, pareho lahat. Boring.
Nagsimula naman akong magsulat (siguro nung una dahil imbyerna ako sa bago kong environment). Di ko alam exactly kung paano nangyari pero isang araw, nag-print ako ng hardcopy ng ilan sa mga paborito kong articles sa blog (baka kasi biglang mag-crash yung laptop ko or ma-virus at least may copy ako), tapos hiniram sa akin nung isa kong kakilala. Tapos ang isa naging lima, naging walo. So tinopak ako at nagprint ako ng 80 copies, at so far, less than twenty na lang yung natitira ngayon sa bahay.
Baka naman bumili yung iba kasi kakilala ko sila o kaibigan, pero isang araw tapos sa school naglalakad ako sa kalye nung makita ko ang isang babae na di ko kilala na may dala-dalang yellow book. Yup, yun yon. Tapos merong nag comment sa friendster, at may nag-approach na sabi mabuti daw may gay lit na sa Leyte. So sabi ko, siguro pag binigyan ko yung mga profs sa ibat-ibang universities at colleges sa Tacloban na di naman ako kilala nila personally I might get an objective review. Marunong daw akong mag-sulat sabi nung isang taga UP Tac (if that was a good or a bad thing ewan ko lang) ok din yung feedback sa EVSU.
Wala akong alam sa mga technical chuva, at sobrang dami kong typo. Kapag nag-sulat ako usually walang regard sa mga technique na yan. Wala naman sa aking nagtuturo, kaya ayun feeling ko hanggang dito na lang ako. Malay ko, baka imagination ko lang itong lahat at wala pala talagang potential to build on.
Gusto ko sanang seryosong i-pursue yung pagsusulat kaya lang una ko nang napili yung Nursing at haler, two years na lang. Yun nga lang, leche napaka-demanding ng time at kahit sana man lang nakakapagsulat ako kahit once a day pag busy hindi na. Sawa na din ako sa kaka-study sa kursong feeling ko ay ‘di para sa akin at ang dahilan ko na gustong makapag-trabaho sa US ay napakababaw. Ayoko namang bumaba yung grades ko kaya, super comply pa din ako. Leche, baka nga hanggang dito na lang muna ako. Haay.